ਮਨੁ ਪਰਦੇਸੀ ਜੇ ਥੀਐ ਸਭੁ ਦੇਸੁ ਪਰਾਇਆ ॥
Man Paradhaesee Jae Thheeai Sabh Dhaes Paraaeiaa ||
मनु परदेसी जे थीऐ सभु देसु पराइआ ॥
If the man becomes a stranger to God, then all the world becomes a stranger to him.
ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਖੋਲ੍ਹ੍ਹਉ ਗੰਠੜੀ ਦੂਖੀ ਭਰਿ ਆਇਆ ॥
Kis Pehi Kholho Gantharree Dhookhee Bhar Aaeiaa ||
किसु पहि खोल्हउ गंठड़ी दूखी भरि आइआ ॥
Unto whom should I tie up and give the bundle of my pains?
ਦੂਖੀ ਭਰਿ ਆਇਆ ਜਗਤੁ ਸਬਾਇਆ ਕਉਣੁ ਜਾਣੈ ਬਿਧਿ ਮੇਰੀਆ ॥
Dhookhee Bhar Aaeiaa Jagath Sabaaeiaa Koun Jaanai Bidhh Maereeaa ||
दूखी भरि आइआ जगतु सबाइआ कउणु जाणै बिधि मेरीआ ॥
The whole world is overflowing with pain and suffering; who can know the state of my inner self?
ਆਵਣੇ ਜਾਵਣੇ ਖਰੇ ਡਰਾਵਣੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਫੇਰੀਆ ॥
Aavanae Jaavanae Kharae Ddaraavanae Thott N Aavai Faereeaa ||
आवणे जावणे खरे डरावणे तोटि न आवै फेरीआ ॥
Comings and goings are terrible and dreadful; there is no end to the rounds of reincarnation.
ਨਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਊਣੇ ਝੂਣੇ ਨਾ ਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ॥
Naam Vihoonae Oonae Jhoonae Naa Gur Sabadh Sunaaeiaa ||
नाम विहूणे ऊणे झूणे ना गुरि सबदु सुणाइआ ॥
Without the Naam, he is vacant and sad; he does not listen to the Word of the Guru's Shabad.
ਮਨੁ ਪਰਦੇਸੀ ਜੇ ਥੀਐ ਸਭੁ ਦੇਸੁ ਪਰਾਇਆ ॥੭॥
Man Paradhaesee Jae Thheeai Sabh Dhaes Paraaeiaa ||7||
मनु परदेसी जे थीऐ सभु देसु पराइआ ॥७॥
If the mind becomes a stranger to God, then all the world becomes a stranger to him. ||7||

ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ : ਅੰਗ ੭੬੭