ਬਿਹਾਗੜਾ ਮਃ ੫ ਛੰਤ ॥

ਸੁਣਿ ਵਡਭਾਗੀਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਰਾਮ ॥
Sun Vaddabhaageeaa Har Anmrith Baanee Raam ||
Listen, O most fortunate ones, to the Ambrosial Bani of the Word of the Lord.
ਜਿਨ ਕਉ ਕਰਮਿ ਲਿਖੀ ਤਿਸੁ ਰਿਦੈ ਸਮਾਣੀ ਰਾਮ ॥
Jin Ko Karam Likhee This Ridhai Samaanee Raam ||
He alone, whose karma is so pre-ordained, has it enter into his heart.
ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ਤਿਨੀ ਜਾਣੀ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ॥
Akathh Kehaanee Thinee Jaanee Jis Aap Prabh Kirapaa Karae ||
He alone knows the Unspoken Speech, unto whom God has shown His Mercy.
ਅਮਰੁ ਥੀਆ ਫਿਰਿ ਨ ਮੂਆ ਕਲਿ ਕਲੇਸਾ ਦੁਖ ਹਰੇ ॥
Amar Thheeaa Fir N Mooaa Kal Kalaesaa Dhukh Harae ||
He becomes immortal, and shall not die again; his troubles, disputes and pains are dispelled.
ਹਰਿ ਸਰਣਿ ਪਾਈ ਤਜਿ ਨ ਜਾਈ ਪ੍ਰਭ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਨਿ ਤਨਿ ਭਾਣੀ ॥
Har Saran Paaee Thaj N Jaaee Prabh Preeth Man Than Bhaanee ||
He finds the Sanctuary of the Lord; he does not forsake the Lord, and does not leave. God's Love is pleasing to his mind and body.
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਸਦਾ ਗਾਈਐ ਪਵਿਤ੍ਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥੩॥
Binavanth Naanak Sadhaa Gaaeeai Pavithr Anmrith Baanee ||3||
Prays Nanak, sing forever the Sacred Ambrosial Bani of His Word. ||3||

ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਅੰਗ 585